U hebt een interessant profiel......

"U hebt een interessant profiel. Kunnen we elkaar eens spreken". Voor degenen die mij kennen, het is geen reactie op een contactadvertentie of zo... Nee, vorige week waren Eveline en ik, door dik en dun, lief en leed, pijn, verdriet en geluk en blijdschap, vijftien jaar getrouwd... Nee, het was een reactie die ik via LinkedIn kreeg. Het zakelijke netwerk waarop ik, net als vele anderen, mijn cv heb staan: opleidingen, werkervaringen, publicaties enzovoorts. Ook een aantal aanbevelingen. En inderdaad, ik heb een aantal leuke ervaringen en opleidingen op mijn cv: gemeenteraadslid, Statenlid, facilitator, een afgeronde studie staats- en bestuursrecht...... en ja, ook een aantal goedlopende publicaties staan vermeld. Bijvoorbeeld de recente publicatie "Een nieuwe uitdaging met Parkinson"... het doet daarom goed dat je, ondanks die chronisch-progressieve ziekte, of is het dankzij deze ziekte (....) dat ik een interessant profiel heb.....

Maar wat maakt een mens interessant? Natuurlijk, zijn opleiding, zijn ervaringen... Maar is dat alleen de identiteit van het menszijn... wat iemand interessant maakt is wie hij is en vooral ook hoe hij of zij zich verhoudt of wil verhouden tot zijn of haar naaste.... Dan kun je, net als ik tijdens mijn studietijd, toch mooie gesprekken hebben met een analfabeet die ik ontmoete tijdens mijn vakantiewerk in de marsepeinfabriek.......... Dan heb je een mooie gesprek met een oud-ambassadeur van de WHO die ook parkinson heeft, een veehouder (ook 'met' Parkinson) die juist daardoor een uitvinder werd, een striptekenaar, een (oud)politiecommandant uit Antwerpen........ dan heb je een mooie ontmoeting met........... vult u zelf maar in.

Het hebben van de ziekte van Parkinson is verdrietig. Vooral als jongere vind ik dat best lastig. Maar ik heb meer gaven en talenten gekregen om mijn werk goed te doen. Wellicht laat een ernstige ziekte of beperking juist de waarde van het leven zien en waarderen... en dat hem of haar niet alleen waardevol maar wellicht juist ook 'interessant'.... toen ik geen Parkinson had was het vanzelfsprekend dat ik van alles kon......... nu kan ik genieten van de momenten en dagen dat het goed ging en gaat....

Doordat ik vrij open ben en kan zijn over wat ik en wij meemaken, kan ik anderen helpen hun gevoelens te vertolken bij hun familie, vrienden en collega's. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat het meest verrassende en interessante in mijn leven vind......... ik zet niet een knop om en nu 'moet' ik mensen helpen, nee, onbewust of ongezocht komen ik op een onverwachte manier op hun pad. Of.......... op momenten dat ik het nodig heb komen ze op mijn pad..... dat maakt het leven voor mij interessant en boeiend...... Natuurlijk, de verdrietige en moeilijke momenten zijn er, blijven er en zullen ongetwijfeld toenemen in aantal en intensiteit. Niet daarom, maar het onderstreept de wetenschap dat het leven niet uit toevalligheden aan elkaar is gevlochten. Gelukkig heeft er Één de leiding.... Dan blijven er wellicht vragen (voorlopige) onbeantwoord, maar hoop en bid ik dat ik mag dragen wat ik te dragen krijg, dat ik mag verdragen wat tegen mijn natuur ingaat, dat ik mag kennen en liefhebben Hij Die mijn leven leidt....

Een eerder gevonden gedicht, waarvan ik niet kan vinden wie de auteur is, schiet mij weer door het hoofd...

Morgen - is voor ons verborgen,
morgen - dat weet God alleen.
En geen sterveling, geen één,
kan ook maar één dag of uur
blikken in Gods raadsbestuur.

Morgen - is voor ons verborgen.
Is het vreugd of ongeval?
Ach, wij weten niet met al,
wat de dag van morgen geven,
of wat hij ons nemen zal.

Morgen - is voor ons verborgen.
Zal ons hart te bloeien staan,
met Gods weelden overlaán?
Zullen wij over Gods hoogten,
of ook door Zijn diepten gaan?

Morgen - is voor ons verborgen.
U en ik wij weten niet,
wat de dag van morgen biedt
Maar Hij, die 't heelal omspant,
houdt ook 'morgen' in Zijn hand.