Proefrit met een Rollz: twee stappen achteruit en daarna één stap vooruit...!!
Het is een mooi en bijzonder gezicht: baby's die rond de tien maanden proberen te gaan staan en rond de twaalf maanden stapjes gaan zetten. Rood, betraand en boos en tegelijk verdrietig als de eerste pogingen mislukken en men met een plof op de billen op de grond terecht komen. Verwoed worden opnieuw pogingen ondernomen die doorgaans uiteindelijk slagen.
Het zal de meeste van de lezers zo vergaan zijn, al verwacht ik niet dat er niet veel zullen zijn die dit kunnen herinneren. Maar er zijn er ook die als het ware de weg terug meemaken. Veel mensen met de ziekte van Parkinson krijgen vroeg of laat te maken met freezing. Jijzelf, je lichaam, willen vooruit maar je voeten blijven plakken. Of, je wilt uit je stoel of van het toilet opstaan en je benen missen even de kracht om de sta-op-beweging te maken. Het signaal tussen willen, denken en doen is te zwak of ontbreekt gewoonweg even. Een korte haast zakelijke constatering maar het kan grote gevolgen hebben.... je zit wat langer op het toilet dan de bedoeling en het voelt dan uiterst ongemakkelijk als er aan de andere kant van de deur gezegd wordt "vanochtend was 'ie gewoon open, even bij de receptie navragen en waarna je de voetstappen van de onbekende aan de andere kant van dezelfde deur hoort wegsterven..... natuurlijk ook ongemakkelijk als een valpartij net kon worden voorkomen.
Door deze nieuwe maar o zo ongewenste en ongemakkelijke nieuwe er dingen in het leven kun je behoorlijk onzeker raken.... Een bezoek aan de dierentuin wordt vermeden of je drinkt maar wat minder als je 's-avonds nog een verjaardag heb waarbij de zitmeubels laag zijn of het gemak (oud woord voor toilet) vanwege laagte en krapheid het beste geboycot kunnen worden...
In die fase was of ben ik ook terecht gekomen. Je gaat niet meer naar de dierentuin met het gezin... je ziet op tegen... iets wat eigenlijk niet helemaal bij min past. De afgelopen weken werd mijn denken beïnvloed door een van de sponsors van het luisterboek. Voorwaarde voor een mooie gift was dat ik bij de bundels die ik verkocht een folder van onder Rollz, want daar heb ik het nu concreet over, stopte. Rollz is een fabrikant van onder andere de Rollz Motion Performance (een vlotte, eigentijdse rollator die met enkele eenvoudige handelingen omgebouwd wordt tot een rolstoel) en de Rollz Rhythm (de Rollz Motion maar dan met een zogenaamde parkinsonmodule. Een laserlijn op de grond, een trilling in de handvatten of een geluidssignaal helpen de Parkinsonpatient met het gaan lopen of doorlopen.
Was ik er eerst niet aan toe, zag ik er tegenop, maar na meer dan 300 keer die folders in handen te hebben gehad begon ik aan de gedachte te wennen, werd het thuis onderwerp van gesprek en werd een afspraak bij Rollz gemaakt. De vervolgstap werd deze week gemaakt... een 'proefrit' is aangevraagd en deze en komende week hoop ik te ervaren of het wat voor mij is. Een ervaren fysiotherapeut en ergotherapeut zullen dit proces positief-kritisch volgen en ongetwijfeld van persoonlijk-deskundig advies voorzien.
Zelden zal zowel zo het er naar uitgezien hebben als het ertegenop gezien zijn/worden als het gaat om dit soort proefditjes. Eerst twee stappen terug om weer 1 stap vooruit te zetten. Dat is meer dan een wiskundige optelsom die in de min eindigt. Is er een mondkapje dat het geluk van wegnemen onzekerheid bij het lopen en de glimlach van er weer bij horen zichtbaar maakt maar de pinkelende traan van afscheid nemen van iets dat nooit meer zal terugkomen zichtbaar maakt en verbergt.... Terug of vooruit...? Die stappen terug heb ik al gezet, nu voorwaarts mars!