Mompelen is fout, praten is zilver, goed en verstaanbaar spreken is goud!

"Volgens mij ben ik weer beter gaan horen!", zo zei mijn moeder van 87 jaar vorige week. Al gun ik haar dat, toch was en is er wat anders aan de hand. En om dat vast te houden heb ik jouw en uw aandacht en hulp nodig!

Wat is er aan de hand? De ziekte van Parkinson is een chronisch-progressieve ziekte waarbij de persoon met deze ziekte op heel veel alle terreinen van het dagelijks leven tegen een grote diversiteit aan symptomen aanloopt. Een van die symptomen waar ook (eventuele) gezinsleden, familieleden, vrienden en collega's mee te maken krijgen is de spraak. En die problematiek uit zich doorgaans in:

• mompelen waarbij de intonatie steeds meer gaat ontbreken. Met de logopedist wordt geoefend met goede ademhaling en vervolgens lager en rustiger spreken waardoor de woorden duidelijk verstaanbaar en de boodschap beter over komt.
• zachte en hese stem. Met de logopedist wordt geoefend de stem te ijken en door middel van houding (rechtop zitten en kin iets omlaag) de stem lager en daardoor duidelijker verstaanbaar te maken.
• sneller tempo van praten. Met de logopedist wordt geoefend om door middel van ademhaling en rustig spreken het tempo te verlagen zodat het zogenaamde telescopische spreken wordt beperkt of het liefst voorkomen.

De afgelopen twee maanden heb ik mijzelf vooral toegelegd op het beter indelen van de dag en de taken die ik moet en wil doen. Ik hoop daarvan binnenkort de eerste resultaten te gaan merken, en wel in meer energie overdag en in de avonden. Daarna ben ik begonnen met logopedie. Zowel de logopedist als de fysiotherapeut hadden mij gewaarschuwd geen andere belangrijke dingen als training, verbouwing of wat dan ook in de periode te organiseren. Ik heb hun raad opgevolgd maar het leek mij wat overdreven. Nu, daar is niets van overdreven! Het is een pittig traject wat ik nu 'onderga'. Onderga? Nee, niet alleen drie keer per week logopedie maar er dagelijks alert op zijn is best intensief en doet ook een appel op aspecten als 'aanvaarding', 'uithoudingsvermogen' en 'meedenken' uit de omgeving.

Het pittige zit 'm ook in het feit dat door Parkinson (bijna) alles wat automatisch ging door de kapotte automaat nu opnieuw aangeleerd moet worden. En dat kapotgaan en opnieuw leren heeft ook te maken met het denken (wat wil ik qua inhoud vertellen) en het spreken zelf. En om het nog ingewikkelder te maken, het heeft te maken met;

• zowel starten, reguleren als stoppen;
• aandacht, geheugen en uitvoering.

En juist in de avond of tijdens off-periodes is dat extra lastig. Daar probeerde ik al rekening mee te houden met bijvoorbeeld de mededeling en vraag "ik ben nu moe, mag ik u vanmiddag of morgen terugbellen?". Maar misschien moet ik daar nog meer rekening mee houden!

Die inzet is dus best intensief. Van nature sprak ik al met en vrij hoog tempo en had ik ook een zachte stem. Nog zachter, nog sneller en af en toe woorden inslikkend en ik zou regelmatig letterlijk onnavolgbaar zijn. Gastcolleges en presentaties zouden dan niet meer kunnen en mijn leefwereld vervolgens uiterst klein worden. Kortom, om nuttig te blijven en contacten te onderhouden moest én wilde ik wel iets.

Samenvattend, met behulp van de logopedist én een professionele logopedie-app hoop ik (weer) rustiger, duidelijker en meer tot the point te communiceren!

Zoals ik aan het begin aangaf, het heeft na enkele weken succes. Maar ik ben er nog niet. Vorige week presteerde ik het de inhoud van een gastcollege van 45 minuten te vertellen in 30 minuten...... Kortom, ben ik slecht verstaanbaar of kunt u mij moeilijk volgen? Geef het alsjeblieft aan! Hiermee help je mij en jezelf...