Het is weer zover...............

Het is weer zover.... na een 'calamiteit' op 1 augustus 2018 ben ik op 2 augustus begonnen met een boek over Parkinson. Een stuk acceptatie (...) en informatie verzamelen. Eind februari 2019 verscheen het boek! Veel complimenten. Mensen die mij dankbaar waren. Dat deed goed! Dat was ook mijn bedoeling: niet alleen een boek voor mezelf maar ook anderen (vooruit)helpen.

Alleen... ik bleef achter. Een lesje nederigheid leer je wel bij eerst volgende fout of ongemak in het leven. Opnieuw tegen dingen aanlopen die je wilt maar niet meer kunt. Dingen willen oppakken maar de energie is te beperkt.. Te zijn die je niet was en te worden die je niet bent .... die lessen was ik nu zelf vergeten... nee, dat is niet een les die je leert... dat moet je oefenen, nee, beoefenen. Er als het ware steeds doorheen kruipen.... ik vermoed dat ik vaker mijn tanden er op zal breken, zal struikelen.

Morgen hoop ik weer jarig te zijn. Nee, niet mijn geboortedag, met vele parki's denk ik aan wereldparkinsondag. Weer een nieuwe lesdag op de leerschool? En toch... ik hoop dat ik op die leerschool niet slimmer wordt, maar wel minder eigenwijs... accepteren dat ik ben wie ik nu ben, leer (beoefen) te zijn en worden zoals ik ben en wordt.