Het is pas volgende week koffiedrinken na de dienst...!

Zondagochtend begon goed. Kort na 5 uur uit bed. 'Genade door of voor recht', een lezing die ik nog wilde luisteren, beluisterd. Mooi, helder, Bijbels. Zoals gebruikelijk van ongeveer 7:30-8:00 in bed, mijn eerste rustpauze. Daarna kwam de energie niet terug... Met mijn verstand vond ik de preek mooi en goed en ook wel bemoedigend. Het ging over de vraag van Jezus en de belijdenis van Petrus (Johannes 6:66-68). Wat is het soms verdrietig dat je doordat de medicatie niet werkt of dat de ziekte voortgaat je de emotie mist.. "Ja, maar als je gevoel moet bepalen of een preek juist is, je geloof waar is of...." Vult u maar verder in... Heeft u weleens intens over u vrouw of man nagedacht zonder dat u er een gevoel bij had? Hebben jullie weleens een diepgaand gesprek gehad over iets dat jullie intens raakt maar waarin gevoel van bezorgdheid of juist hoop, vertrouwen of liefde ontbrak..? Schrijft de apostel Paulus in zijn brief aan de gemeente in Korinthe niet "En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie; doch de meeste van deze is de liefde." (1 Korinthe 13:13) Hebt u weleens lief of ziet u weleens uit naar de bediening van het Evangelie zonder gevoel?

Afkicken…. ik moet er doorheen…. Wat was ik in de kerk ontzettend moe. De medicatie sloeg niet aan. Verstijfd, net als zaterdag; dan koud, dan warm. Pijn in mijn (onder)benen. Het laatste Psalmvers staande zingen, het lukte mij niet omdat de verbinding tussen mijn hoofd en benen leek te ontbreken. Zittend in 'mijn' stoel zag ik de aanwezigen naar buiten lopen. De ene knikte mij vriendelijk toe, een ander vroeg bezorgd "gaat het wel?" Weer anderen vonden het volgens mij lastig te reageren. Kan ik mij voorstellen en dat is ook helemaal prima. Toen vrijwel iedereen de kerkzaal had verlaten stond ineens Mariska naast ons, Meelevend vroeg ze: "Peter, weet je wel dat het niet vandaag maar volgende week koffiedrinken is na afloop van de kerkdienst?" Heerlijk vind ik dat soort meelevende reactie: je wordt gezien en zonder dat je probleem opzij wordt geschoven toch een enigszins meelevend-relativerende opmerking! Zo kunnen denken houdt enerzijds de ernst vast en bewaakt voor moedeloosheid of zelfbeklag! Ondertussen voelde ik dat de communicatie tussen hoofd en benen op gang begon te komen en schuifelend hebben we het kerkgebouw verlaten en zijn we naar huis gegaan. In de middag goed geslapen en gelukkig ging het toen beter en kon en mocht ik met verstand én gevoel luisteren!