Een jubileumjaar - weer jarig

Vandaag is het Wereldparkinsondag (jaarlijks op 11 april). Voor de derde keer ben ik dit jaar jarig. Tevens ook een jubileumjaar! Mijn 'echte' verjaardag is 21 maart en ik ben toen 50 geworden. Mijn tweede verjaardag of jubileum was 29 januari. Op deze datum, inmiddels 10 jaar geleden, kreeg ik een uitslag of diagnose die vervolgens mijn hele leven van richting heeft doen veranderen: ziekte van Parkinson. Vandaag is het dus Wereldparkinsondag. Met zo'n 60.000 andere personen in Nederland ben ik, zijn wij, jarig. Of... nog lang niet jarig...?! Parkinson, het heeft mijn leven doen veranderen en ik ben best weleens verdrietig, En toch... Parkinson heeft ook mijn leven verrijkt. Als het goed is kunnen jullie dat ook in mijn blogs teruglezen! Ik ben familie, vrienden en ons gezin dankbaar voor meeleven en betrokkenheid. God ben ik dankbaar voor Zijn genade en kracht!

Parkinson, het is een ziekte, progressief
Nee, helaas, ik beleef dat niet positief
Parkinson, het raakt steeds meer levens van mensen
Een ziekte die je toch niemand zou willen wensen

In het begin sloeg medicatie goed aan
En kon ik behouden nevenfunctie en baan
Parkinson heeft na enkele jaren mijn slaapritme aangetast
Maar ik heb daarop mijn activiteiten aangepast

Met therapie en medicatie kon dat toen nog wel
Maar na 5 jaar ging toch de alarmbel
Energie, plannen, multitasken en wat dies meer
Ik moest het ervaren, ik kon het niet meer

Parkinson, ik raakte steeds meer kwijt
En dat was, dat is, een hele strijdt
Een strijdt? Ja, van moeten naar willen
En dat is meer dan het innemen van extra pillen

Vertrouwenspersoon, ambtenaar, jurist, het moest er aan
Helaas moest ik stoppen met mijn betaalde baan
Stoppen als Kerkrechter, raadslid, Statenlid, doet zeer
Pleeegouder, crisisopvang, pijnlijk, maar 't kon niet meer

Na vijf jaar thuis en mijn levensinvulling overhoop
Ik promomoveerde thuis tot hoofd catering en inkoop
Nou Peter, als ik dat hoor ben je somber, negatief
Oh ja, als't in jou leven kwam, en je dan louter positief?

Hoe zou u, zou jij, met zo'n ziekte omgaan
Na verlies van verantwoordelijkheden en baan?
Parkinson is niet een ziekte van alleen schuifelen en beven
De tientallen symptomen hebben impact op je hele leven

Peter, ik heb je wel eens positiever horen spreken
Klopt, Parkinson is niet louter leven met gebreken
Maar ik vind het belangrijk dat u en jij intens beseffen
Wat er gebeurt als zo'n impactvolle ziekte u zou treffen

Parkinson, het veranderde mij en ons gezin
Deze eerste strofes zijn nog maar het begin
Natuurlijk, achteruitgang en inleveren doen zeer
Maar ik krijg ook moed, kracht, ja veel meer

Met anderen negen boeken in tien jaar tijd, echt waar
Die presentaties waren hartverwarmend, echt niet naar
Oudewater, Nijmegen, Waddinxveen, mooie dorpen en steden
Ook Gouda, Antwerpen en Leuven werden niet gemeden

En als het in de agenda past
Was daar een burgemeester, Commissaris of minister te gast
In die jaren ook presentaties, gastcolleges en nog veel meer
Betrokkenheid bij onderwijs, wetenschap en ziekenhuis is een hele eer

Gesprekken met studenten, vaak onder het kopje narratieven
Ik werk graag mee aan dat soort initiatieven
Vinden jullie nog steeds dat ik negatief ben ingesteld
Overzie ik de genoemde thema's, dan raak ik niet uitgeteld

Blij, vooral dankbaar dan ik dit kan en mag doen
En niet achter geraniums mij vereenzaam geel en groen
Dankbaar dat ik gebruik kan maken van ontvangen talenten
In onderwijs, wetenschap en projecten heb ik mijn eigen accenten

Zingeving, spiritualiteit of geloof zie ik als dragende krachten
Die menig patiënt weer uit de put brachten
Die thema's voegen richting en zin toe aan het leven
Zodat je teruggang, verlies en toekomst kunt verweven

Want ik het zelf ook kunnen en mogen ervaren
Dat geloof golven brengen kan tot bedaren
In pijn en rouw mogen ervaren God is groot en goed
En in de diepte van verlies ik ontvangen mag kracht en moed

Tien jaar ziekte van Parkinson, dat is een hele tijd
Je raakt veel, helaas ook vrienden, kwijt
En toch, na tien jaar verlies en strijd, soms echt naar
Zeg ik nog steeds, het heeft mijn leven verrijkt, echt waar!