Bestemming niet bereikt: meer dan tevreden...

Soms kunnen verlies en winst, pijn en dankbaarheid dichtbij elkaar liggen, het overkwam mij beiden binnen tien dagen. De angst, het verlies en de pijn omdat door freezing sterk werd geschud aan de boom van zelfstandigheid en eigenwaarde. Niet meer kunnen, geholpen moeten worden... Dankbaarheid en verrassing doordat ik sinds 2020 weer een kon stuk fietsen tijdens een vakantie. Een gevoel van 'overwinning', gekregen dus dus zeker ook dankbaarheid en verwondering. 

Vandaag was dat moment. Een aanhangwagen huren -waardoor ik mijn fiets zelf kan meenemen tijdens onze vakantie- zou zeker zo'n € 350,00 kosten. Na een paar telefoontjes vond ik een ondernemer in de omgeving van 'ons' vakantiehuis die voor een lager bedrag de leenfiets, vrijwel gelijk aan het type dat ik thuis heb, daar gisteren kwam brengen en 14 dagen later wil komen ophalen. Na een mooi oefenrondje voelde ik mij gelukkig en weer zekerder worden. Zaterdagochtend zou ik de uitdaging aangaan. Zaterdag om 5:30 een rondje van zo'n 50 minuten gefietst. Weilanden, stukjes akkerbouw en bos wisselden elkaar af. Lekker fris, een jas had ik aan en ook nodig. Naast de diverse weilanden met koeien ook tientallen hazen en nogal wat konijnen gezien. Een uil die ik stoorde in diens gepeins koos (of vloog) het hazenpad. Daarnaast zo'n zes tot acht (kleine) reëen gezien. Eerst verbaasd staand in verband met zo'n vroege fietser op drie wielen doken ze toch vrij snel de beschermende bosrand in. Het haalde oude herinneringen en gevoelens naar boven. Dat ik tijdens vakanties regelmatig om 7:30 op de fiets 'sprong' om boodschappen en verse broodjes te halen. Een steile afdaling in 2020 liep goed af maar bracht tot het besluit niet meer op vakanties te gaan fietsen... al mijmerend en een pijntje en verwondering wegslikkend moest ik opletten om koers te houden en niet de berm of het midden van de landweggetjes op te zoeken....

Oh ja, de bakker... spontaan de gedachte omgezet in een voornemen en het voornemen daadwerkelijk uitgevoerd: om 7:40 zat ik weer op de fiets om verse broodjes te halen en toeval of niet; ik kwam ook nog drie stukjes appeltaart tegen...

Dat de fietstocht in de middag niet volgens plan werd afgerond was jammer. We konden juiste knooppunt niet vinden en Bumper vond het maar niets. Overigens in de middag wel 10 kilometer samen gefietst... Het doel (even richting Holterberg) niet gehaald, maar het is een dag om in herinnering te houden!!

Tevreden; was dat het goede woord? Tegenover 'tevreden' staat 'ontevreden', ofwel: 'ondankbaar'.. Ja, als het (een keer) goed gaat is het makkelijk praten... Zaterdagavond was er een jeugdvolleybaltoernooi. Beetje betrokkenheid, nieuwsgierigheid en zin in een praatje trokken mij naar het veld. Voor mij te laat liep, schuilende en vervolgens strompelde ik naar huis. Te moe om verder te kunnen heb ik minstens 20 minuten op mijn rollator in de hal van het vakantiehuis gezeten. Giovanni bij het veld met telefoon. Aan het 'pling' dat ik hoorde begreep ik dat Eveline wel bij het veld stond maar haar telefoon binnen. Wat moest ik? Gebeden dat:
- Eveline eerder terug kwam dan Giovanni (dat hij niet erg zou schrikken en nog meer zorgen over mij zou maken);
- ik rustig, dus zonder in paniek te raken daar mocht blijven zitten totdat ik zelf kon opstaan of Eveline zou komen.

Dat gebed is verhoord. Die avond was ik op. Nog steeds dankbaar om wat ik die dag kon doen, mocht doen, dankbaar voor de hele dag!

"Geloofd zij God met diepst ontzag, Hij overlaadt ons, dag aan dag, met Zijne gunstbewijzen."