Afgedankt ... na 17 jaar trouwe dienst ...

Het gaat je dan toch wel beetje aan het hart... Na 17 jaar trouwe dienst 'iets' afdanken terwijl het nog goed functioneert.... Het overkwam mij. Beter gezegd: ik deed het. Nog eerlijker: ik was zelf de 'dader'.... En vooralsnog heb ik er geen spijt van ook!

Waar gaat het over vragen jullie zich waarschijnlijk af! In juni 2004 zijn Eveline en ikke getrouwd en vervolgen samen gaan wonen. Veel werd er gezamenlijk nieuw gekocht, waaronder ledikant, bedden, dekbed etc. Veelal ook wat men noemt tweepersoons. Ondanks tussentijdse wisseling matras hier dus 17 jaar gebruik van gemaakt.

Maar net als veel andere mensen met de ziekte van Parkinson werd ook mijn slaap-waak-ritme aangetast en kreeg ik steeds meer moeite met het omdraaien in bed. Zulke basale handelingen niet (meer zelfstandig) kunnen doen is echt niet grappig!

Naar aanleiding van sponsoring rondom de luisterbundel 'Beter leven met een chronisch-progressieve ziekte' die gemaakt werd (is!! Hierover binnenkort dus meer informatie en goed nieuws!) kwam ik in gesprek met Wim Hofman van De Suite uit Moordrecht. Hij informeerde mij over lichte dekbedden voorzien van ganzendons en zo kwam van het ene het andere. Zo vergaat het u en jou wellicht, maar dus ook mij en ons....

Na goede gesprekken en een poosje wachten werden deze week nieuwe bedden (onderstel, matras, kussens en dekbed) geleverd. Het is nog even wennen maar nacht 2 verliep al beter dan nacht 1. Wat een verschil qua gewicht wat er op je lichaam ligt. Mijn bedbodem is op diverse manieren verstelbaar: hoofdeinde automatisch en vloeiend omhoog. Dat geldt ook voor voeteinde en benen. Maar de bedbodem kan ook in zijn geheel bijna een meter omhoog! Als je toch nieuw koopt en je realiseert dat je een progressieve ziekte hebt.... Dan probeer je toch vooruit te denken in de hoop dat je bepaalde voorzieningen en mogelijkheden voorlopig niet nodig hebt. Maar bij dit soort investeringen is het op zijn zachtst gezegd niet wijs om alleen over het heden na te denken!

Dan mijn matras. Mijn matras is voorzien van FPS-geluidstechnologie. FPS staat voor Frequency Physio Support. Deze technologie maakt gebruik van laagfrequente geluidsgolven. Aan de hand van speciale software worden lage geluidsfrequenties via speciale impulsspeakers in het matras gestuurd en wordt het ontvangen geluid omgezet in zachte trillingen. Volgens de handleiding kan door het variëren van frequenties er gericht worden gewerkt aan bijvoorbeeld vermindering van pijnklachten en vermindering van spierspanning. Er zijn daarvoor diverse programma's voor ontspanning, voor een vlug herstel en voor specifieke spiergroepen. Bij deze laatste programma's zouden mensen met de ziekte van Parkinson baat hebben.

Zoals gezegd, het is wennen en na twee nachten nog geen spijt. Ik ben heel benieuwd wat de FPS-technologie mij oplevert. Als ik 's nachts naar de wc ben geweest zet ik een kort ontspannend programma aan. Ook in de ochtenden en voordat ik uit bed kom zet ik zo'n programma aan. In de middag 'dwing' ik mij daar ook gebruik van te maken. Hierdoor, en ik val qua woordkeuze in herhaling, dwing ik mijzelf te ontspannen en actieve rustmomenten in te bouwen. Iets dat ik stiekem nog steeds een beetje moet leren en waarvoor ik regelmatig door mijn eigen lichaam wordt 'afgestraft' wanneer ik daar onvoldoende naar luister.

Afdanken na trouwe dienst... wat een dubbel gevoel. Iets nieuws kopen is meestal leuk. Maar er zijn ook nieuwe dingen die erg leuk zijn maar oom onderstrepen dat er fases in je mogelijkheden zijn, nee, fases in je leven. Ik wil niet melancholisch doen, niet hier een dramaspel opvoeren... nee, maar de fase die achter ons en mij ligt komt niet terug... Deze fase ligt voor goed en definitief achter ons...

Oh ja, gelukkig heeft het niets met een volgende fase te maken, maar een gepersonaliseerd matras en dekbed... dat heb ik nog nooit gehad. Welterusten en veel ontspanning toegewenst!