Aan jezelf denken om sociaal te kunnen zijn....
"Hoe laat is voor jou een mooie tijd om te eten?" Deze vraag kreeg
ik onlangs van een schoonzus. In plaats van een tijdstip gaf mijn vrouw "Wat een goede vraag!" als antwoord. Een
raar antwoord denk je misschien maar voor menigeen is het echt een super
vraag of belangrijk aandachtspunt en vaak een teken van betrokkenheid als daar
naar wordt gevraagd.
Menig chronisch zieke leeft dagelijks bij de pil.
Meerdere keren per dag medicatie betekent dat de ziekten menselijkerwijze
gesproken onder controle blijft en/of dat de beschikbare energie goed over de
dag verdeeld wordt. Dat betekent goed plannen. Plannen omdat eten en medicatie
niet altijd een goede combinatie zijn. Een vaste structuur met vaste momenten
waarop je medicatie inneemt zorgt ervoor dat de medicatie effectief is en doet
wat 'ie moet doen. Maar dat heeft wel consequenties. Consequenties die soms
minder flexibel overkomen of minder aardig lijken. Misschien wel minder voor
jezelf dan familie of vrienden die zich dat niet bewust zijn. Minder leuk en
minder vanzelfsprekend, Om mijn medicatieschema als voorbeeld gebruik te
gebruiken; uiteten gaan vanaf ongeveer 19:00/19:30 is niet ongebruikelijk en
gewoon gezellig omdat je nog een redelijke avond voor je hebt. Maar rekenend
met mijn medicatieschema (waaronder 17:00 en 20:00) en het gegeven minimaal een
half uur voor het eten een pilletje of minimaal 1 uur na het eten dan kan er
niet veel gegeten worden. Daarbij komt dat deze structuur de laatste tijd
'strakker' wordt dan voorheen. In mijn geval is 17:00 afspreken en om 17:30 het
voorgerecht dus een mooie tijd om en rustig te kunnen eten en rondom het
nagerecht nog zinvol en gezellig te kunnen doorpraten.
Zoals gezegd kan dit per persoon sterk verschillen hoe
het zit met medicatie en eten. En hoewel er wellicht ook nog enige
'schuifruimte' is, is het goed hier eerlijk en open over te praten. Zo kan een
op het eerste gezicht wat inflexibele houding juist zorgen voor het vasthouden
van sociale contacten en waardevolle familieontmoetingen...!!
"Zeg Peter, jij lust toch nog wel een kaassoufflé?!"
Ik kijk op mijn horloge, het is 19:15.... "Nou,
vooruit, dan maar een kwartier later mijn pilletje..." en hopend dat die
'medicatiedip' niet te lang en diep is neem ik spontaan een grote hap.... Oef,
hij is nog warm zat! Tien minuten later, zo rond 19:25: "Ome Peter, neemt u nog een ijsje? Wij hebben hele lekkere hoor!" Ik
voel mij wat ongemakkelijk want handhaving van de 19:00 grens rondom de kaassoufflé
kan ik makkelijker uitleggen dan mijn weigering om een ijsje te nemen, ook al
is de 'grens' dan al bijna een halfuur overschreden.
Zomaar wat tips:
- wees eerlijk en assertief rondom eten en medicatie
- wees meelevend en vraag aan persoon met ziekte of je ergens rekening mee moet houden
- als er speelruimte is of het om andere redenen lastig is om rekening met tijdschema's te houden: probeer mee te doen en plan de dag erna niet al te veel.......