Van willen, kunnen en doen naar niet kunnen, niet doen maar wel willen...

Op het laatste moment heb ik de titel van deze blog nog gewijzigd.. Lange tijd stond er boven "We vragen extra medeleven maar bieden zelf niets aan." "Wat een ongelooflijk onaardige titel voor een blog denkt u misschien" of "wat een lange en rare kop" boven deze blog. Dat klopt, hij nodigt niet echt uit tot lezen. Een andere lezer zegt misschien "wat een egoïst die zoiets zegt of zo leeft!" Laat ik maar gewoon gelijk open kaart spelen: het gaat over mij en ons.

Met dat ik ziek of arbeidsongeschikt thuis kwam en mijn vrouw kostwinner werd is er vel veranderd in onze huishouding en taakverdeling. In een eerdere blog heb ik daarover iets geschreven.

Waar voorheen Eveline en ik beiden jarenlang actief waren in of voor kerk, politiek en samenleving moesten we nu ingrijpende keuzes maken. Waar we voorheen genoeg tijd en energie hadden of dachten te hebben is dat nu sterk verminderd. De eerste prioriteit ligt bij gezin (zorg, inkomen etc.) en daarna familie. Wanneer een progressieve of (zeer) ernstige ziekte steeds meer van de persoon met deze ziekte en diens gezin vraagt zal het gezin steeds meer op zichzelf gericht zijn om er voor elkaar te zijn. Dat betekent helaas automatisch dat er minder tot geen tijd voor 'verplichtingen' en verantwoordelijkheden elders beschikbaar is en nadert het kantelpunt dat er 'zelfs' hulp gevraagd gaat worden.

Zo'n situatie, ontwikkeling en houding wringt aan vele kanten, schuurt en doet pijn. Nu is onze en mijn situatie en leven misschien niet het klassieke goede voorbeeld maar maakt het wel concreet en praktisch. Eveline en ik waren ieder op onze manier al op jonge leeftijd actief. Omdat wij elkaar pas op 'oudere' leeftijd leerden kennen hebben we veel kunnen en mogen doen. Maar nu mijn energie sterk is afgenomen, dubbeltaken en planning niet meer tot mijn basisvaardighedenpakket behoren heb ik heel wat moeten afstoten. Omdat Eveline kostwinner is heeft zij, om het hoofd boven water te houden, ook keuzes moeten maken. Keuzes die strijden tegen ons gevoel en verantwoordelijkheidsbesef. Degenen die in een soortgelijke situatie verkeren zullen dat ongetwijfeld herkennen! Dat betekent dat sommige dingen langer blijven liggen, dat er weleens onbedoeld een kaartje niet of te laat wordt verstuurd. Dat...