Gratitude Journal (dankbaarheidslijst)

Of je het zag aankomen of niet, of het nu meevalt of toch erger is dan verwacht, de diagnose "u bent chronisch(-progressief) ziek" is en blijft een forse dreun! Wellicht blijven de gevolgen in eerste instantie beperkt, slaat de medicatie goed aan of biedt een operatie enige verlichting, maar chronisch(-progressief) ziek is en blijft chronisch(-progressief) ziek!

Afhankelijk van de ziekte, het progressieve karakter van de ziekte en de persoonlijke omstandigheden van de zieke is de impact merkbaar op enkele of misschien wel op alle levensdomeinen (zoals gezin, sociale relaties, wonen, financiën, fysieke- en psychische gezondheid etc.). Zorgen over heden en toekomst, over jezelf maar wellicht vooral ook de geliefden om je heen nemen toe. Je viel al een paar keer bijna en nu (bijna) dagelijks. Een rollator of rolstoel horen inmiddels tot het wagenpark en zelf autorijden wordt spannend. Ga je naar een verjaardag dan let je al een halve dag op dat je niet teveel drinkt want 'ongelukjes' onderweg die moet en wil je niet weer meemaken. Omdraaien in bed heb je al drie keer opnieuw geleerd en dat je omdat je benen niet willen meewerken regelmatig tien minuten langer op het toilet zit dan nodig heb je inmiddels als gegeven geaccepteerd ...

Chronisch ziek. Leven in een woestijn. Anderen zien al een kleine lichtstraal en hebben moed... De zon staat te stralen maar het wordt donkerder om je heen of het blijft donker alsof het geen dag is..... Als je nog maar net de diagnose ontvangen is en de eventuele medicatie aanslaat kan het voor zowel de persoon zelf als diens geliefden ervaren worden 'het valt nog wel mee'. Dan kun je wellicht, met de kennis en het gevoel van dat moment, stellige uitspraken doen over aanvaarding en veerkracht. Maar als gaandeweg de symptomen, gevolgen en ongemakken toenemen dan zijn dat geen losse begrippen maar staat er veel onder 'hoogspanning'.

Kortom, de donkere wolken blijven niet op afstand en de dingen die ik hierboven noemde zijn mij niet onbekend. Jou wellicht ook niet....En die donkere wolken, die wellicht overdag zo groot zijn als een molshoop zijn in de nachten of vroege ochtend wellicht bergen waar je niet overheen kan kijken laat staan eenvoudig kan negeren of passeren! Een alternatieve therapie, in alle gevallen een serieuze tot ingrijpende ingreep, is door de specialist op mijn (onze!) te overdenken lijst geplaatst. Ik ben dankbaar en blij dat ik over het algemeen een opgeruimd karakter heb, positief kan zijn en dat ik ondanks wat ik heb moeten inleveren toch ook dankbaar kan zijn en ben voor wat nog kan en om mij heen heb staan.

Natuurlijk kunnen we elkaar toeroepen "hou vol!", "kop op!" of "niet bij de pakken neerzitten hoor".... Uiteraard mogen we elkaar zoiets oprecht en betrokken toewensen. Maar bij deze of vergelijkbare wensen heb ik bij dergelijke uitdrukkingen niet zelden het gevoel dat de problematiek niet echt wordt onderkend, het heeft iets vluchtigs of oppervlakkigs...Ik haast mij te zeggen dat ik betrokken en lieve mensen om mij heen niet onder die groep schaar die ik zojuist beschreef. Juist niet! De Vlamingen drukken zich dan vaak 'warmer' uit met "moed houden" of "heb goede moed".

Wanneer je ziek wordt of bent leer je eigenlijk gezondheid pas echt waarderen. Ik in ieder geval wel. Daarvoor stond je ondanks de wetenschap we zomaar een ziekte of andere tegenslag op onze levensweg kunnen ontmoeten zelden daarbij stil. Gezondheid was een feit. Is dat fout? Dat is een lastige vraag maar betekent in mijn ogen in ieder geval dat we te weinig of niet stilstaan bij het goede en mooie in ons leven dat we ontvangen!

Een paar jaar geleden, toen ik door het vroege wakker worden en niet meer kunnen slapen wat somber werd, ben ik iedere dag met een cijfer gaan waarderen. De dagen dat ik moe tot intens moe was bleven. Maar wat zag ik? Doorgaans had ik die dag daarvoor veel, ja voor mijn doen heel veel gedaan. Vanaf dat moment gaf een vermoeide Peter zichzelf voor die dag doorgaans toch een 8....

Het cijferen schoot er wat bij in maar wil ik, anders opgezet toch weer oppakken. Peter van den Berg, een coach met dus dezelfde voor- en achternaam, met in zekere zin een vergelijkbare levensgeschiedenis, tipte mij een Dankbaarheidsboekje te gaan invullen.

Misschien ben ik te kort geleden begonnen voor een volwassen en gedragen blog hierover maar sinds kort schrijf ik iedere dag, als ik net uit bed ben, bewust drie punten op waarvoor ik blij of dankbaar ben:

• drie punten: om het overzichtelijk te houden
• iedere dag: om er juist dagelijks bij stil te staan
• bewust: omdat je de punten als het ware bewust beleefd en ingeleend kunnen worden
• diversiteit: de ene dag zal het wellicht meer over gezin en familie gaan, de andere keer meer over geloof, wat ik mag en kan doen etc.
• een afzonderlijk boekje met mooie kaft: om het te accentueren en extra waarde(n)vol te maken.

Zo voorkom je de sleur van gewoon zijn dat alles goed is en gaat, sta je bewust stil bij wat er dus wel goed gaat en door de focus te leggen op jezelf en hoe jij iets ervaart blijf je bij jezelf en kun je jezelf de vraag stellen en stilstaan waarom ik (bij dat specifieke punt) blij en dankbaar ben. Dat laatste zorgt dat je niet in het algemene en abstracte blijft hangen maar dat het om mij, mijn gevoel en mijn beleven gaart.

Het bijhouden van een dankbaarheidslijst (oftewel Gratitude Journal) laat je dus:

• stilstaan bij wat je hebt;
• wat je een goed gevoel heeft gegeven;
• wordt je ook bewust wat belangrijk voor je is.
• leer je zowel jouw leven als daardoor het leven van je geliefden, familie, vrienden, collega's in een ander perspectief zien. Het verhoogt je geluksgevoel, je ervaart meer blijdschap en vreugde en het verlicht je zorgen en angsten.